dərmə

1. «Dərmək»dən f. is.

2. sif. Dərilmiş, bir-bir toplanmış. Dərmə meyvə. Dərmə tut.

3. sif. Naxışlı. Dərmə kilim. Dərmə cecim. Dərmə corab. dərmə-dərmə sif. Naxışlı, bəzəkli. Dağ, təpə dərmə-dərmə; Xalların dərmə-dərmə; Yetişməmiş nar gördüm; Çağırır dərmə, dərmə. (Bayatı).